12 Şehit.... 8 esir.... 16 yaralı.... PKK denen insan vasfından yoksunların son faturası oldu bizlere. Yaşım tutmuyor ki askere gideyim elimden dua etmek dışında ne geliyordu? Bugün dua etmektende başka işler yapılabileceğini anladım. 12 şehitten 2'si Er Mehmet Cücük ve İrfan Beyaz Gaziantepliydi. (İrfan Beyaz kaçırılanlar arasındada olabilir ölen askerlerin birinin kimliği teşhis edilemedi.). Sınıfta cenazelerine gitmeye karar verdik. Sonra bu başka sınıflara yayıldı ve tenefüs zili çaldığında bizim dönemden 80-90 kişi protestolarla yürümeye başladık. Arkamızdan üst ve alt dönemlereden 100-120 kişi geldi.Yaklaşık olduk 200 kişi protestolarla bayraklarla şehrin Demokrasi Meydanına inerken yolda arabayla gidenlerin, balkondan bize destek çıkanların,esnaflarında desteği ile iyice gürleştirdik sesimizi. Yolda katılanlarda oldu. Şehrin demokrasi meydanına geldiğimizde 300 kişi olmuştuk meydana indiğimizde(bu arada meydan, hemen şehir merkezinin bitişiğinde) katılanlar dahada artmıştı. Atatürk heykeli önünde saygı duruşu,istiklal marşı ve gençliğe hitabeyi okuduk. Meydandan Antep şehitliğine doğru harekete geçerken o da ne? Basket turnuvalarında,bilgi yarışlarında,öss başarılarında kapıştığımız geneldede maçlarda falan küfrettiğimiz bir Anadolu Lisesi öğrencileride bize katıldı.Hepimiz tek bir sestik artık. Daha sonra Şehitliktede saygı duruşu,istiklal marşı derken tekrar yürüyüşe geçtik. Bu sırada alanda 7-8 çeşit üniformalı öğrenciler doldurmuştu önüme bakıyorum başı göremiyorum arkama bakıyor sonu göremiyorum yani rakamsal değer tahmin edemeyeceğim kadar çoğalmıştık. İşte o an Türk insanın diğer milletlerden farkını anladım. Bizim farkımız vatana ve bayrağa bağlılığımız. Neyse sonra Gaziantep orduevinin önüne gelip askerlere moral sloganları vererek dağıldık.
Müdürümüzde tutanak tutacakmışta kaçtığımız için umurumda değil içim rahat şu an tepkimi ortaya koyduğum için sessiz kalmadığım için rahatım. İnşallah bir daha böyle olaylar yaşanmazda gösterileri ülkemizin başarıları için yaparız.
Saygılar...
